Ο καλύτερος δάσκαλος οδικής ασφάλειας για τα παιδιά σας είστε εσείς, επειδή οι βασικοί κανόνες για την οδική ασφάλεια διδάσκονται στο δρόμο. Τα παιδιά αναπτύσσουν την σκέψη τους σε διαφορετικά επίπεδα και μόνο εσείς μπορείτε να αποφασίσετε πότε το παιδί σας είναι σε θέση να μεταβεί από το ένα επίπεδο μύησης και εκμάθησης στο επόμενο.

Για τις μεγαλύτερες ηλικίες 5-6 ετών όταν βγαίνουμε μαζί του στο δρόμο του εξηγούμε συνεχώς τι πρόκειται να κάνουμε και γιατί. Του μαθαίνουμε ότι μια διασταύρωση πρέπει 1) να σκέπτεται (ασφαλές σημείο για να σταθεί) , 2) Να σταματά σε σημείο που θα είναι ορατός από τους διερχόμενους οδηγούς, 3) Να περιμένει έως ότου είναι σίγουρο ότι θα περάσει με ασφάλεια, 4) να περνά γρήγορα απέναντι.

Μετά μόλις μας δείξει το παιδί ότι τα έχει καταλάβει αυτά κάνουμε πρακτικά σε ένα ήσυχο μέρος κοντά στο σπίτι αφού πρώτα του δείξουμε τι πρέπει να κάνει, το αφήνουμε να μας οδηγήσει αυτό πως θα περάσουμε απέναντι. Αργότερα ενώ είμαστε στο απέναντι πεζοδρόμιο το αφήνουμε να έρθει σε εμάς.  Σε  αυτή την ηλικία το παιδί δεν είναι πραγματικά έτοιμο να διασχίσει το δρόμο και γι’ αυτό πρέπει πάντα να συνοδεύεται από έναν ενήλικα. Άλλωστε τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν όταν το παιδί αρχίζει το σχολείο και δεν συνοδεύεται από ενήλικα.

Για τις ηλικίες 7-9 ετών εξηγούμε τα στάδια που χρειάζονται για να διασχίσει με ασφάλεια έναν δρόμο χωρίς σηματοδότη, και αφού τα κατανοήσει κάνουμε πρακτική εξάσκηση ξεκινώντας σε γνωστούς και ήσυχους δρόμους που στο παρελθόν έχουμε διασχίσει μαζί. Μετά το δοκιμάζουμε σε δρόμους με περισσότερη κίνηση και αφού πρώτα το κάνουμε αρκετές φορές μαζί του πριν το αφήσουμε μόνο του.

Καλό είναι να ντύνουμε το παιδί μας με έντονα κ’ λαμπερά χρώματα και να του εξηγήσουμε ότι αυτό το κάνουμε για να είναι ευκολότερα αντιληπτό από τους οδηγούς.

1. Υπενθυμίζουμε στο παιδί ότι πρέπει να περιμένει να σταματήσει η κίνηση για να διασχίσει ένα δρόμο, να χρησιμοποιεί τις διαβάσεις πεζών και αν υπάρχει νησίδα στη μέση της λεωφόρου, τότε να διασχίζει τη λεωφόρο σαν να πρόκειται για δύο ξεχωριστούς δρόμους, σταματώντας και περιμένοντας επάνω στην νησίδα.
2. Συζητάμε με το παιδί τους κινδύνους για κάθε διαδρομή που πρόκειται εκείνο να κάνει (κυρίως αυτή του σχολείου).
3. Ελέγχουμε αν το παιδί μπορεί να κρίνει σωστά την ταχύτητα και την απόσταση των αυτοκινήτων σε ένα δρόμο και συζητάμε μαζί του για τα «ασφαλή περάσματα» του.
4. Επιμένουμε ότι ποτέ δεν πρέπει να διασχίζει ένα δρόμο ακολουθώντας τυφλά τους φίλους του ή άλλους. Πρέπει πάντα να σκέπτεται και να προσέχει εκείνο το εαυτό του.
5. Πάνω απ’ όλα πρέπει εμείς να οδηγούμε το παιδί με το παράδειγμα μας, τόσο σαν πεζοί, όσοι και σαν οδηγοί.